[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Biblioteka i muzeum były uważane za uniwersytet świata hellenistycznego.Ich ogromne gmachy zawierały także galerie obrazów, sale rzeźb, teatry, czytano w nich poezje i wykładano wszystko od astronomii po geologię.Były tam też dormitoria, sale jadalne, krużganki do kontemplacji, park zwierzęcy i ogród botaniczny.Sale biblioteki mieściły najprzeróżniejsze rodzaje ksiąg i rękopisów.Setki tysięcy dzieł spisanych na papirusie lub pergaminie, a potem zwiniętych w zwoje i umieszczonych w tubach z brązu.- Jaka jest różnica między papirusem a pergaminem? - spytał Giordino.- Papirus to roślina tropikalna.Egipcjanie robili materiał do pisania z jego łodyg.Pergamin, zwany również welinem, produkowano ze skór zwierzęcych, przede wszystkim z młodych cieląt, koźląt i jagniąt.- Czy to możliwe, by przetrwały tyle wieków? - zapytał Pitt.- Pergamin powinien być trwalszy od papirusu - odparł Rothberg.Spojrzał na Pitta.- Ale stan zbiorów bibliotecznych będzie zależał przede wszystkim od tego, gdzie zostały złożone.Zwoje papirusowe z egipskich grobowców są czytelne po trzech tysiącach lat.- Dzięki gorącemu i suchemu powietrzu.- Tak.- A gdyby te zwoje zostały schowane gdzieś na północnym wybrzeżu Szwecji lub Rosji?Rothberg pochylił głowę w zamyśleniu.- Myślę, że podczas zimowych mrozów nic by im się nie stało, lecz w czasie letnich roztopów musiałyby zgnić z wilgoci.Pitt już przewidywał katastrofę.Nadzieja na znalezienie nie naruszonych rękopisów wydała mu się jeszcze bardziej mglista.Lily nie podzielała pesymizmu Pitta.Jej twarz płonęła z podniecenia.- Gdybyś był na miejscu Juniusza Venatora - zwróciła się do Rothberga - jakie księgi próbowałbyś ocalić?- Trudne pytanie - rzekł Rothberg.- Mogę jedynie zgadywać, że pewnie próbował ocalić wszystkie dzieła Sofoklesa, Eurypidesa, Arystotelesa i Platona.A także oczywiście Homera.Homer napisał dwadzieścia cztery księgi, lecz tylko bardzo nieliczne dotrwały do naszych czasów.Sądzę, że Venator chciałby ocalić również tyle z pięćdziesięciu tysięcy tomów historii greckiej, etruskiej, rzymskiej i egipskiej, ile tylko jego flota mogłaby unieść.Dla nas niebywale interesująca byłaby zwłaszcza historia egipska.Całe dziedziny egipskiej literatury, religii i nauki kompletnie są nam nie znane.Nie wiemy praktycznie nic o Etruskach, choć Klaudiusz opisał ich dzieje i jego dzieło musiało się znajdować na półkach Biblioteki.Z całą pewnością Venator wziąłby też dzieła dotyczące religii hebrajskiej i chrześcijańskiej, ich praw i tradycji.Rewelacje zawarte w tych zwojach mogłyby sprawić, że nowoczesnym biblistom spadłyby kapcie z nóg ze zdumienia.- A książki naukowe? - spytał Giordino.- O tym nie trzeba nawet mówić.- Nie zapominaj o kucharskich - powiedziała Lily.Rothberg roześmiał się.- Venator miał otwartą głowę.Chciał z pewnością ocalić dzieła dotyczące wszystkich dziedzin, włącznie z kulinarną.Dla każdego wedle jego zainteresowań.- Zwłaszcza starożytne dane geologiczne - rzekł Pitt.- Zwłaszcza one - zgodził się Rothberg.- Czy zachowały się jakieś wiadomości o nim samym? - spytała Lily.- O Venatorze?- Tak.- Był czołowym intelektualistą swoich czasów.Uczonym i nauczycielem, którego przeniesiono z wielkiego ośrodka naukowego w Atenach na stanowisko ostatniego z kuratorów Biblioteki Aleksandryjskiej.Był wielkim kronikarzem czasów, w których żył.Wiemy, że napisał ponad sto ksiąg zawierających uwagi społeczne i polityczne obejmujące cały znany ówcześnie świat - cztery tysiące lat wstecz.Ale żadna z tych ksiąg się nie zachowała.- Archeolodzy mieliby nie lada frajdę, gdyby weszli w posiadanie tych danych - zauważyła Lily.- Co jeszcze o nim wiemy? - dopytywał się Pitt.- Niewiele.Venator miał mnóstwo uczniów, którzy stali się później znanymi uczonymi i pisarzami.Jeden z nich, Diokles z Antiochii, wspomina o nim w swoim eseju.Opisuje go jako śmiałego innowatora, który odważnie wkracza w dziedziny przez innych omijane.Venator był chrześcijaninem, lecz widział w religii raczej naukę społeczną.Stało się to główną przyczyną nieporozumień pomiędzy nim a biskupem Aleksandrii Teofilosem.Teofilos twierdził, że muzeum i Biblioteka są wylęgarnią pogaństwa.W końcu udało mu się namówić cesarza Teodozjusza, gorliwego chrześcijanina, aby kazał je spalić.Przypuszczano, że w czasie zamieszek i zatargów między chrześcijanami a innowiercami Juniusz Venator został zamordowany przez fanatycznych zwolenników Teofilosa.- Ale teraz już wiemy, że uciekł z najcenniejszymi dziełami - powiedziała Lily [ Pobierz całość w formacie PDF ]